De hand in eigen boezem steken is nooit zo leuk Hanneke. Maar en beetje kritisch kijken naar eigen handelingen hoort op dit niveau toch wel mogelijk te zijn????
Ik heb zelf psychologie gedaan en jaren in de kinderpsychiaterie gewerkt voordat ik met de PABO begon. Ik ben dus geen groentje van 20 jaar en onbekend met de materie. Vele malen heb ik tijdens mijn werk van ouders gehoord dat het slecht gesteld is met de kennis over dit soort zaken bij leerkrachten. Meerdere malen zijn gewoon verkeerde dingen aan de ouders verteld. Dingen die mensen in het onderwijs zelf bedacht hadden dus zonder wetenschappelijke basis. De Rode Draad in veel van die gesprekken was dat de ouders vaak gewoon niet serieus genomen werden in de gesprekken op school. Suggesties van ouders die soms echt goed waren omdat men zich verdiept had in de problematiek van hun kind werden gewoon genegeerd ‘omdat men het beter weet in het onderwijs’. En als het dan spaak liep dan mocht het Speciaal Onderwijs het gaan opknappen.
Nu doe ik dus zelf de PABO en met verbazing moet ik gewoon constateren dat er inderdaad zeer weinig aandacht aan de kennis over dit soort zaken op de PABO besteed wordt. Terwijl op de scholen door de onderwijzers net gedaan wordt of ze er heel veel van af weten. Dat weten ze niet. Sommige verkondigen gewoon klink klare onzin! Maar die onzin wordt op zo'n toon verteld dat het LIJKT alsof men er heel wat van af weet.
Vorig jaar liep ik stage bij een juf met een autistisch kind in de klas die er echt de ballen verstand van had. Ze deed meer kwaad dan goed. Zich verdiepen in de materie deed ze niet want haar jarenlange ervaring zou wel garant staan voor de kwaliteit, vond ze. De ouders werden door haar gekleineerd (als toehoorder zat ik erbij). Alles wat eerder was opgebouwd werd door haar in hoog tempo afgebroken. Ze heeft in dat jaar van dat kind een psychisch wrak gemaakt. En maar hoogdravend doen alsof ze alles wist. Vol vooroordelen was ze die ze verkondigde als waarheid omkleed met mooie woorden die de ouders en de overige leerkrachten moesten imponeren. En niemand van het team die het durft te zeggen tegen zo iemand….. Als stagiere kon ik er natuurlijk weinig over zeggen maar wat was ik geschokt hierdoor. Ik had echt de neiging om die juf door elkaar te rammelen en aan d'r te vragen waar ze in hemelsnaam mee bezig was… Aan het eind van m'n stage heb ik wel een gesprekje hierover gehad met de IB-er maar 'ie negeerde het probleem. Deze juf had immers al zoveel ervaring en ik kwam net kijken…. Inter-collegiale toetsing… een lachertje. Men houdt gewoon de handen boven elkaars hoofd. Wat een stage..
Het lesgeven vind ik erg leuk maar het kennisniveau van de onderwijsgevenden op het gebied van de Sociaal Emotionele Ontwikkeling valt me erg tegen en de conclusie die men trekt zijn soms schokkend te noemen zo fout zijn ze. Men doet meer kwaad dan goed. Daarom; Blijf er van af OF zorg voor een hoger kennisniveau.